Big Monti Amundson (US) Blues The Maple Ertvelde (30-09-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: The Maple info artist: Big Monti Amundson © Rootsville 2019

Eindelijk nog eens naar een optreden, wat was met dat weer een tijd geleden jongens. Ivan Bonne en zijn kornuiten hadden deze keer “Big” Monti Amundson uitgenodigd in Eddy Wally-town en daar wilden we zeker bij zijn. Collega Freddy had hem zondag al gezien in Geel, en nu was het mijn beurt.
Er stond ons een stevig potje Texas blues te wachten en waarschijnlijk ook weer een volle keet. Vorig jaar had ik Big Monti zien passeren op Scheldeblues in Vlissingen en de man had mij wel een meer dan goede indruk achtergelaten.

Na enkele jaren uit de bluesscene te zijn verdwenen door een slepende ziekte is deze bluesgigant uit Portland, Oregon terug en meer dan “alive and kicking”. In al die jaren heeft hij zich een stevige live reputatie aangemeten en zijn stijl wordt dikwijls vergeleken met die van wijlen SVR. Een vriend van mij beweert dat hij zich over de dood van SVR heeft kunnen zetten door naar de muziek van Big Monti te luisteren.  Monti vindt zichzelf “a blues guitarplayer in a band that plays rock ‘n roll”. Naar goede gewoonte was “the big man” vergezeld van Henk Punter aan de drums en Jasper Mortier aan de bas.

Veel volk afgezakt naar The Maple en we zagen heel wat bekende gezichten. Alle aanwezigen kregen op het einde van de rit meer dan gelijk om naar Ertvelde te zijn afgezakt. Wat al opviel was de opstelling van Monti’s gitaarversterker. Die stond gewoon naar de muur gedraaid en nog wat gedempt met de gitaarzakken, de Big Monti Sound. Stipt om 21 uur trok het drietal het bal in gang met ‘Female Dictionary’. Knap, strak en uitgemeten.  Daarna volgde een rollercoaster van topsongs als ‘Cornbread Blues’, het rockende ‘Over My head’, ‘Walking The Dog’ of ‘Lesson Or Two’. Dan pas kregen we de eerste trage blues tussen de tanden met ‘Can’t Quit You Baby’. Big Monti speelt sober met uitgemeten solo’s, de klank staat goed en zijn ritme sectie is retenstrak met een extra pluuim voor een supergoede Henk Punter. Na een pittige en eigenzinnige verie van ‘Route 66’, wordt de Fender even opzij gezet om plaats te maken voor de Gibson en een aantal schitterende slidenummers als ‘Broke Down Car’, ‘Oh Johnny Why’ en ‘ Looking Back’. Oef, tijd voor een pauze, want we waren toe aan een fris drankje en een hap frisse lucht, want de temperaturen in The Maple begon lichtjes tropisch te worden. Big Monti had iedereen in de ban en met recht en reden.

Na een korte pauze en de obligate selfies met de fans vertrok het powertrio op dezelfde basis, te beginnen met ‘Cruel Is Your Name’. En het bleef knappe songs regenen nog steeds in de gekende Big Monti Style, en af en toe mocht het zelfs eens wat funkyer zijn. Ze vlogen ons om de oren met ‘I’m Good’, het fijne ‘Man On The Floor’, ‘Same Old Thing’, het knappe ‘Continental Breakfast’ of ‘Killing Time’. Monti is ook niet te beroerd om zijn “gang” ook wat succes te gunnen en zo mochten zowel Jasper Mortier als Henk Punter, een solo de zaal inslingeren. Met ‘Cream In My Heart’ waren we toe aan het laatste nummer van de set, Monti was echter niet zinnens om ons hierna zomaar de natte nacht in te sturen en liet zich welwillend overhalen om ons nog te trakteren op een tweetal extra’s , wat dankbaar werd aanvaard door de aanwezigen.

Weer een voltreffer daar in de Kanaalzone. Merci Ivan & co, we had a great time. Volgende afspraak is op maandag 27  januari volgend jaar met de komst van Memo Gonzalez, so be there or be square folks !!!

Marcel